Alan B. Shepard Jr.urodził się i wychował w East Derry w stanie New Hampshire. Jego ojciec był emerytowanym oficerem Armii. Alan dorastał na rodzinnej farmie i uczęszczał do jednopokojowej szkoły w East Derry. Jako chłopiec wykonywał dorywcze prace na miejscowym lotnisku, aby uczyć się o samolotach. Znakomity uczeń, Shepard zdobył nominację do Akademii Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych w Annapolis. Po ukończeniu szkoły Chorąży Shepard służył na niszczycielu „Cogswell” w ostatnich miesiącach II Wojny Światowej. pod koniec wojny ożenił się z Louise Brewer, którą poznał podczas studiów w Akademii Marynarki Wojennej. Shepard był tak chętny do otrzymania skrzydeł i licencji pilota, że studiował w cywilnej szkole latania w wolnym czasie, podczas gdy uczestniczył w szkoleniu w locie morskim w Corpus Christi w Teksasie i Pensacola na Florydzie. Po otrzymaniu skrzydeł służył z 42 eskadrą myśliwską przez kilka podróży służbowych na pokładach lotniskowców na Morzu Śródziemnym.w dniu 9 kwietnia 1959 roku, pierwszy administrator NASA, dr Keith Glennan, ogłosił nazwiska pierwszej grupy astronautów agencji na konferencji prasowej w Waszyngtonie, obecnie znanej jako oryginalna siódemka, w skład której wchodziło trzech lotników Marynarki Wojennej, M. Scott Carpenter, Walter M. Schirra Jr. i Alan B. Shepard. Jr.; trzech pilotów Sił Powietrznych: L. Gordon Cooper Jr., Virgil I. (Gus) Grissom i Donald K. (Deke) Slayton; wraz z lotnikiem Marine Corps Johnem H. Glennem Jr. to zdjęcie grupowe oryginalnych astronautów Mercury zostało wykonane w czerwcu 1963 roku w Manned Spacecraft Center (MSC), obecnie Johnson Space Center, w Houston w Teksasie. Astronauci są, od lewej do prawej: Cooper, Schirra, Shepard, Grissom, Glenn, Slayton i Carpenter. Projekt Mercury stał się pierwszym dużym przedsięwzięciem NASA. Celem programu było umieszczenie statku kosmicznego klasy ludzkiej na orbicie okołoziemskiej, obserwowanie wyników astronautów w takich warunkach i bezpieczne odzyskiwanie astronauty i statku kosmicznego. Loty Merkurego dowiodły, że ludzie mogą żyć i pracować w kosmosie, i utorowały drogę dla programów Gemini i Apollo, a także dla wszystkich dalszych lotów kosmicznych. (NASA) 9 kwietnia 1959 roku, pierwszy administrator NASA, dr Keith Glennan, ogłosił nazwiska pierwszej grupy astronautów agencji na konferencji prasowej w Waszyngtonie, obecnie znanej jako „oryginalna siódemka”, w skład której wchodziło trzech lotników Marynarki Wojennej, M. Scott Carpenter, Walter M. Schirra Jr. i Alan B. Shepard Jr.; trzech pilotów Sił Powietrznych, L. Gordon Cooper Jr., Virgil I. (Gus) Grissom i Donald K. (Deke) Slayton; wraz z lotnikiem Marine Corps Johnem H. Glennem Jr. to zdjęcie grupowe oryginalnych astronautów Mercury zostało zrobione w czerwcu 1963 roku w Manned Spacecraft Center (MSC), obecnie Johnson Space Center, w Houston w Teksasie. Astronauci są, od lewej do prawej: Cooper, Schirra, Shepard, Grissom, Glenn, Slayton i Carpenter. Projekt Mercury stał się pierwszym dużym przedsięwzięciem NASA. Celem programu było umieszczenie na orbicie okołoziemskiej statku kosmicznego ocenianego przez człowieka, obserwowanie wyników astronautów w takich warunkach i bezpieczne odzyskiwanie astronauty i statku kosmicznego. Loty Mercury dowiodły, że ludzie mogą żyć i pracować w kosmosie, i utorowały drogę dla programów kosmicznych Gemini i Apollo.
w 1950 roku Shepard wstąpił do Szkoły Pilotów Doświadczalnych US Navy w Patuxent w stanie Maryland. Po zakwalifikowaniu się jako pilot testowy, testował samoloty na dużych wysokościach i systemy tankowania w locie, a także wykonał kilka pierwszych lądowań na pochylonych pokładach lotniskowca. Służył jako oficer operacyjny 193rd Fighter Squadron podczas dwóch wypraw na zachodni Pacyfik oraz jako instruktor w szkole Pilotów Doświadczalnych Marynarki Wojennej. Po ukończeniu Naval War College w Newport w stanie Rhode Island w 1958 roku, Alan Shepard został oficerem gotowości lotniczej w sztabie naczelnego dowódcy Floty Atlantyku.
w 1959 roku nowo utworzona Narodowa Administracja Aeronautyki i przestrzeni kosmicznej (NASA) zaprosiła 110 najlepszych pilotów testowych do programu załogowych lotów kosmicznych. Spośród oryginalnych 110, Shepard był jednym z siedmiu wybranych do projektu Mercury i zaprezentowanych publicznie na konferencji prasowej 8 kwietnia 1959 roku. Pozostałe sześć to Malcolm (Scott) Carpenter, Leroy Cooper, John Glenn, Virgil (Gus) Grissom, Walter (Wally) Schirra i Donald (Deke) Slayton.
tych siedmiu zostało poddanych bezprecedensowemu i wyczerpującemu treningowi w naukach ścisłych i wytrzymałości fizycznej. Każda możliwa sytuacja, jaką ludzie napotkali podczas podróży kosmicznych, była badana i, jeśli to możliwe, symulowana za pomocą urządzeń treningowych. Spośród siedmiu astronautów Mercury, Shepard został wybrany do pierwszej amerykańskiej misji załogowej w kosmos. 15 kwietnia 1961 roku, zaledwie kilka tygodni przed lotem Sheparda, Radziecki kosmonauta Jurij Gagarin jako pierwszy człowiek dotarł w kosmos. Lot Gagarina zabrał go na orbitę okołoziemską.
lot Sheparda, 5 maja, był jeszcze wydarzeniem historycznym. Podczas gdy Gagarin był tylko pasażerem w swoim pojeździe, Shepard był w stanie samodzielnie manewrować kapsułą Kosmiczną Freedom 7. Podczas gdy Radziecka misja była ukryta w tajemnicy, lot Sheparda, powrót z kosmosu, rozbryzg na morzu i powrót helikopterem na czekający lotniskowiec były oglądane na żywo przez miliony ludzi na całym świecie. Po powrocie Shepard został uhonorowany paradami w Waszyngtonie, Nowym Jorku i Los Angeles.
w kolejnych misjach Merkurego Virgila Grissoma i Johna Glenna amerykański program kosmiczny szybko się spełnił, a następnie przewyższył osiągnięcia Radzieckiego. Sam Shepard przeszedł do kolejnego etapu programu kosmicznego: projektu Gemini.
Shepard miał dowodzić pierwszą misją Gemini, gdy zdiagnozowano u niego zaburzenia ucha wewnętrznego wpływające na jego równowagę. To zakłócenie trzymało go z dala od kosmosu przez następne sześć lat. Pozostał w NASA jako szef Biura Astronautów, ale mógł tylko siedzieć i obserwować, jak młodsi astronauci projektu Apollo przygotowywali się do podróży na Księżyc. Tragedia dotknęła program kosmiczny, gdy ogień z wyrzutni zniszczył Apollo i, odbierając życie trzem astronautom, w tym towarzyszowi projektu Mercury Shepardowi, Gusowi Grissomowi.
do 1968 roku operacja przywróciła Shepardowi równowagę i zgłosił się na ochotnika do misji księżycowej, ale Shepard pozostał na ziemi, podczas gdy Apollo XI I XII pomyślnie wylądowali na Księżycu. Apollo XIII, którym Shepard miał się kierować, został zmuszony do zawrócenia w połowie kursu. W 1971 roku 47-letni Alan Shepard, najstarszy astronauta w programie, został ostatecznie wykorzystany do poprowadzenia misji Apollo XIV na Księżyc.
miliony oglądały transmisję na żywo w Kolorze misji, a niewielu, którzy ją widzieli, zapomni o widoku Sheparda i Edgara Mitchella odbijających się w środowisku o niskiej grawitacji lub o tym, jak Shepard uderzał piłkami golfowymi w odległość księżycową, zanim wszedł na pokład modułu Lunar Excursion Module (Lem), aby powrócić na orbitujący nad nim statek. Po raz kolejny Shepard powrócił z kosmosu na powitanie bohatera. Został awansowany do stopnia admirała, zanim ostatecznie odszedł z Marynarki Wojennej i NASA.